Algemeene Schippers vereeniging

Ja, het is echt zover; ik treed uit het bestuur en treed dus ook af als voorzitter. En dat aftreden uit het bestuur doe ik met pijn in het hart, dat mag u best weten. Want de ASV en de mensen binnen deze vereniging gaan mij aan het hart. Het feit dat ik met pijn in het hart afscheid neem als medebestuurder is een goed teken. Pijn in het hart omdat u, de ASV en de binnenvaart, specifiek de particuliere binnenvaartschippers zo waardevol bent.

De mensen in deze sector en daarbinnen het bestuur en de denktank die de verantwoordelijkheid op zich neemt deze vereniging draaiende te houden gaan me aan het hart, omdat ik er van overtuigd ben dat wij van groot belang zijn voor de maatschappij. En omdat ik ervan overtuigd ben dat die maatschappij zich niet genoeg bewust is van die waarde.

Het gaat me aan het hart, omdat ik ervan overtuigd ben dat die hele sector sterk ondergewaardeerd wordt. Het gaat me aan het hart, dat de particuliere schippers veel te weinig respect verkrijgen.
Elke keer als er zo neerbuigend wordt gesproken over papa mama bedrijfjes dan raakt dat me in het hart. Elke keer als het Ministerie het weer eens over “versterking van de sector” heeft en daarmee bedoelt dat die kleine bedrijfjes maar eens op moeten houden te bestaan, is het of ik een klap in mijn gezicht krijg. En als ik van mensen, die oprecht denken het goed te bedoelen, “geruststellend” te horen krijg, dat het tekort aan kleine schepen echt geen gevaar vormt omdat België al met een oplossing bezig is, krimpt mijn maag samen.
Als ook die goedbedoelenden er al helemaal niets van begrijpen, wat dan?

En elke keer als ik de teksten hoor over die sector, die toch zo versnipperd is, weet ik dat men wil dat men deze sector onder de duim krijgt.
En hoe krijg je deze sector onder de duim?
Door grotere eenheden te creëren, die je kunt beïnvloeden als overheid.
Grotere eenheden zoals rederijen of grotere belangenverenigingen waar alle tegenstrijdige belangen op een hoop gegooid worden.

Het is ze gelukt wat BLN betreft en nu richt men de pijlen op de bedrijven zelf:
wat is het Ministerie van plan met die “versterking van de sector”?
Mensen, houd je ogen en oren open, want ook dat wordt een regelrechte aanval op al die niet-in-de-tang-te-krijgen particuliere bedrijven.

We horen meer en meer over financieringen van binnenvaartschepen door samenwerkingsverbanden, bevrachters en verladers, gekoppeld aan langlopende contracten: nog even dan is niemand meer “eigen baas”, niemand meer die op kan komen voor het belang van de vrije particuliere schipper.

Eenheid in matheid: Ger zei het destijds, wij hebben ervoor gewaarschuwd.
Het is ze gelukt wat BLN betreft, maar ons krijgt men niet in die verstikkende greep. Ons niet, want wij blijven trouw aan onszelf.

Want iedere keer als we onderwerpen op de agenda hebben gezet, die ertoe doen; of het nu over eventueel herintreden in de ESO ging of deel uitmaken van de BLN, was ik blij verrast en trots op deze vereniging. Want U allen bent in staat te kijken naar de werkelijke drijfveren van anderen en van onszelf. U blijft trouw aan uzelf en gaat niet voor uiterlijke schijn.
De argumenten tellen, niet de functies of de connecties.

Nee, de schippers die hier aanwezig zijn, kunnen niet altijd de weg of de woorden vinden om uit te drukken wat men wil uitdrukken.
Maar als we samen zijn, wordt er oprecht naar elkaar geluisterd en nemen we besluiten waar we tot nu toe nog NOOIT over hebben hoeven zeggen: dat hebben we verkeerd ingeschat.
En daar mogen we trots op zijn. Daar moet u trots op zijn. En zo zie ik ook dat de mensen steeds vaker trots zijn om de ASV vlag in de mast te hangen.
Laat hem wapperen zou ik zeggen.

Want ik ben er dus trots op om deel uit te mogen maken van deze vereniging.
Voor schippers Door schippers: onze slagzin en een waarheid die pal overeind blijft staan.
De vereniging die mij als buitenstaander zo warm opgenomen heeft.
De mensen binnen de vereniging die niet kijken naar status, grootte van schepen of interessante taal: we kijken naar de inhoud.
Dat ik daar deel van uit mag maken, heb ik altijd als iets heel waardevols gezien.

Veel mensen spreken hun waardering uit over het feit, dat ik tijd en energie geef aan de ASV maar de ASV geeft mij ook zoveel terug.
Het belangrijkste is een podium. Een podium om onder de noemer van deze sociaal economische organisatie de belangen van onszelf te kunnen verdedigen.

Maar de ASV geeft me ook een gevoel van saamhorigheid, je staat er niet alleen voor. Dat gevoel heb ik ook door willen geven aan anderen, lid of geen lid: je staat er niet alleen voor.
Iedereen kan weten dat de ASV er minstens voor zorgt dat de schipper gehoord wordt, dat het geluid van die schipper op belangrijke plekken terecht komt zodat iedereen kan weten wat er speelt in binnenvaartland. Iedereen kan weten dat we op allerlei niveaus pleiten voor aanpassing van beleid op allerlei gebied.
En dat is noodzakelijk, want ze kunnen niet meer om ons heen: En dus doet het Ministerie Infrastructuur en Milieu en Minister Schultz er alles aan om de ASV buiten spel te zetten, maar dat gaat ze niet lukken: Want….

Want ergens in Gallië was dat ene volk, dat onoverwinnelijke volk dat een toverdrank in zijn bezit had. En reken maar dat men alles deed om dat volk eronder te krijgen en die toverdrank af te pakken.
En net als dat kleine dorpje in Gallië, was er een vereniging in Rotterdam, die een toverdrank heeft waardoor men maar doorgaat.
De toverdrank is een mix van hoop, overtuiging, geloof in eigen kunnen en vertrouwen in elkaar en de overtuiging dat we wel moeten, want niemand anders doet het voor ons.
Maar net als bij dat dorpje in Gallië doet men er alles aan om onze toverdrank af te pakken. Probeert men ons buiten spel te zetten.

Probeert men de hoop te ondermijnen “dat lukt toch nooit, Europa wil het niet, het mag niet van de ACM, de CCR zal nooit wijken”.
Probeert men onze overtuiging te breken: “die papa mama bedrijfjes zijn niet meer van deze tijd, Je kunt de vooruitgang niet tegenhouden, ”
en probeert men het vertrouwen in eigen kunnen te ondermijnen: “Je kunt nooit een rol spelen als je geen mensen op kantoor hebt zitten, hoeveel leden hebben jullie nu eigenlijk helemaal, het Ministerie wil toch niet met jullie praten”.

Kennelijk is men zo bang voor ons, dat het nodig is om alles te doen om die toverdrank af te pakken. Maar het zal niet lukken, want wij laten het niet gebeuren.
Want in tegenstelling tot dat dorpje in Gallië, groeit en groeit de ASV……We groeien omdat we de stem van de schipper zijn, en die stem moet gehoord worden. Want als mensen niet weten wat er gebeurt, dan kunnen we niets veranderen.

Wij moeten het verschil maken en ik wil u allen heel erg danken voor het vertrouwen dat ik zo sterk gevoeld heb. De waardering die vaak uitgesproken is en de kracht die er van deze organisatie uitgaat. Echt waar mensen, heel hartelijk dank voor de jaren dat ik me vol trots de voorzitter van de ASV mocht noemen. En natuurlijk blijf ik actief, wat dacht je dan? Ik blijf mijn uiterste best doen om brieven te schrijven, de pers te benaderen en mee te gaan naar overleggen. Stiekem hoop ik wel dat de druk, die ik toch de afgelopen jaren wel gevoeld heb, iets minder wordt, maar laat de anderen zich niet rijk rekenen, van mij zijn ze nog niet af. En jullie ook niet overigens! En nu….vergaderen!!

Sunniva