Algemeene Schippers vereeniging

Voor en door schippers

Huisvuil

ASV weer aan tafel in overleg scheepsafval?

Het begon zo hoopvol: Na een open en constructief gesprek op uitnodiging van het Ministerie IenM heeft de ASV aan de ledenvergadering de vraag voorgelegd: Gaat de ASV wel of niet aanschuiven bij het huisvuiloverleg?

Achtergrond
Na het rapport van Rebel had de ASV zich teruggetrokken uit het huisvuiloverleg omdat de uitnodiging die volgde vanuit het Ministerie voortborduurde op het rapport. De ASV wilde geen verantwoordelijkheid nemen voor dit beleid en is toen uit het overleg gestapt.

Op initiatief van het ministerie heeft er vrijdag 30 september een open, constructief gesprek plaatsgevonden tussen het ministerie IenM en enkele vertegenwoordigers van de ASV. Waarna de dag erna, op 1 oktober verslag gedaan werd in de ASV vergadering. Conclusie: Nu blijkt dat men alle opties openhoudt, willen de ASV-leden wel meedoen met het gesprek waarbij alles ter discussie staat, ook het abonnementsysteem.

Afgelopen dinsdag 4 oktober schoof de ASV daarom aan bij het vervolgoverleg. Dat bleek geen verkeerde keus:
Er was sprake van een open discussie, waarbij alles ter discussie stond, ook de abonnementen. De ASV heeft benadrukt dat er werkelijk iets moet veranderen en dat we er niet zijn met “een betere communicatie”. Een product wat niet deugt wordt niet beter door betere communicatie. Een van de punten die de ASV heeft genoemd is dat het optuigen van het systeem extra duur wordt doordat de minister gesloten bakken wil, en dat terwijl de meeste bakken achter hekken staan waardoor oneigenlijk gebruik van de bakken door walbewoners nauwelijks een probleem hoeft te zijn. Verder wees de ASV het ministerie onder meer op het feit dat de overheid zelf niet aan haar verplichtingen voldoet. Zo horen de havens volgens het CDNI verdrag zonder extra heffingen huisvuil in te nemen, maar op veel plekken is het niet mogelijk huisvuil af te geven, of worden er (financiele) drempels opgeworpen.

Het blijkt dat het ministerie er vanuit is gegaan dat de havens op de hoogte waren van de afspraken en daar ook naar handelden. Mochten de havens wel aan hun verplichtingen voldoen dan zou het afgifteprobleem al veel kleiner zijn. Afspraak nu is dat het ministerie gaat inventariseren in hoeverre de havens tekort schieten.

Ingehaald door ons omringende landen
De ASV heeft er wederom op gewezen dat inmiddels Nederland het stiefkindje aan het worden is vergeleken met de ons omringende landen. In België, Frankrijk en Duitsland zijn er veel meer plekken waar je afval laagdrempelig kwijt kunt en waar afval gescheiden ingeleverd kan worden. In de diverse stukken (Rebel en RWS) lezen we hoe gesuggereerd wordt dat de schippers nog moeten leren om hun afval te scheiden, maar de schippers willen dat de voorzieningen er zijn zodat we gescheiden kunnen aanleveren.

Wat nu?
Ook het ministerie is zich ervan bewust dat de ASV vasthoudt aan haar standpunt dat het apart betalen voor huisvuil in strijd is met het CDNI-verdrag, zolang het niet om een internationale regeling gaat. Maar daarmee zijn we er niet. Tot de tijd dat er wel een goede regeling is moet er gewerkt worden aan een oplossing. We moeten verder en kijken naar de mogelijkheden. De indruk van de gesprekspartners vanuit de ASV (Gerberdien Le Sage, Sunniva Fluitsma en Esther Lubbers) is dat de gesprekspartners hun uiterste best doen om er nu samen uit te komen. Niemand wil deze huisvuilsoap ook niet langer laten duren dan nodig.

Nawoord
Bovenstaande was het verslag geweest wat we hadden willen doen aan de leden in vol vertrouwen dat we eindelijk richting een oplossing zouden kunnen werken. Het heeft niet zo mogen zijn, zie het ingezonden stuk van Ger Veuger en het persbericht vanuit het bestuur en de denktank in deze nieuwsbrief.

DE HUISVUIL SOAP

Ons gewaardeerd denktanklid Ger Veuger schreef onderstaand stuk wat in diverse kranten gepubliceerd is.

In het najaar van 2012 om precies te zijn op 23 oktober kwam bij ons de eerste melding binnen dat Nederland iets raars van plan was met het huisvuil . Op de vergadering van 18 september in Straatsburg hadden onze Belgische vrienden vernomen dat Nederland een eigen koers ging varen met het huisvuil en de Belgische afgevaardigde zou daar tegen stelling gaan nemen in de persoon van Herman Verschueren. - We waren gewaarschuwd!- Op 14 december kwam het SAB zelf met een folder op de markt waarin het luid en duidelijk stond op 1 maart gaan de huishoudafvalcontainers dicht en die kunnen alleen geopend worden met een duur gekochte chip. Op de Schuttevaer vergadering in Terneuzen werd het voor het eerst bekend gemaakt aan het grote publiek . En nog wel door de vertegenwoordiger , in het SAB namens Schuttevaer , de heer Struyk.

Het commentaar was niet van de lucht . Hoe kun je dat nu doen???
De eerste officiële brief die de ASV hier over schreef was niet alleen gericht aan de Minister maar ook aan de Tweede Kamer en aan het SAB. We beriepen ons meteen op het CDNI verdrag waar in art. 7 duidelijk staat vermeld dat is overeen gekomen dat huisvuilafval niet mag worden belast en dat de vaarweg beheerders gehouden zijn afvalinrichtingen ofwel vuilcontainers beschikbaar te stellen of te doen stellen.
Dit CDNI verdrag dat is opgesteld door de binnenvaartlanden van de Acte van Mannheim + België. En staat onder beheer van de CCR in Straatsburg en is in de negentiger jaren van de vorige eeuw afgesloten om de afvalproblematiek gezamenlijk aan te pakken zodat de schipper niet 6 keer voor het zelfde hoeft te betalen.( Het SAB werd opgericht als uitvoerder van het verdrag in Nederland.) Een nobel streven waar de binnenvaart loyaal aan mee heeft gewerkt en in het bestuur heeft zitting genomen Jan de Vries was zelfs de eerste directeur en heeft de zaak vorm gegeven. ( Voor de jonkies : Jan was 20 jaar DE MAN bij de grootste bond in die tijd de O.N.S.)
Nu keerde deze organisatie zich tegen de schippers omdat de Minister vond dat er ook voor huisvuil moest worden betaald . Om dit te verdedigen noemt ze ons huisvuil nu bedrijfsafval , dus de eierschaaltjes van je gebakken eitje zijn ineens bedrijfsafval geworden. Want bedrijfsafval mag je belasten volgens het verdrag en huishoudafval niet. Bedrijfsafval mag je ook alleen belasten als er een internationale regeling voor is getroffen net als voor de olie en bilge afval en dat is niet gebeurd dus volgens het verdrag , mag het helemaal niet op deze manier.
Wat hebben we gedaan ??? we hebben ons fel verweerd in de vergadering van 20 februari 2013.We hebben een petitie opgezet richting de Tweede Kamer die massaal door de schippers is ingevuld en we hebben de schippers opgeroepen geen abonnement af te sluiten met het SAB.
Het eerste jaar ging de BLN-Schuttevaer met ons mee en trokken we gezamenlijk op. Ook heel veel leden van BLN hadden de petitie ondertekend en vonden dat ook hun organisatie dit standpunt moest vast houden. In de zomer werden er nog gezamenlijk met alle organisaties brieven aan de Minister geschreven. Dat leidde alleen tot uitstel van een half jaar maar toen ging het toch echt gebeuren de containers gingen op slot . Op 14 januari 2014 ging er nog een brief naar de Minister namens alle organisaties met de strekking dat we niet akkoord gingen met de voornemens van de Minister . Op 28 januari ging het mis , tijdens een overleg met het ministerie, ging de BLN-Schuttevaer overstag en verklaarden ze , dat hun achterban bereid was te betalen .

Geloof me of niet ik was er bij en dan ben je echt niet blij , want dan weet je dat het nog heel lang gaat duren voor er een oplossing komt.
Wat wel een heel grote steun was dat de schippersvrouwen de VIBIA oprichtten en zich ook danig te weer stelden tegen dit onzinnige beleid van de Nederlandse regering . Regelmatig zijn en waren ze te vinden bij de volksvertegenwoordiging in Den Haag en zij hebben er mede voor gezorgd dat de steun in de binnenvaart groot bleef, zelfs vergroot werd , om de schending van het CDNI verdrag te stoppen.
Gelukkig bleven de meeste schippers standvastig en sloten geen abonnement af met het SAB . De containers raakten net over de grens snel voller en voller. De buurlanden waren , en zijn niet blij met het Nederlandse beleid , want zij zitten met ons afval en om dat te voorkomen was nu juist dat CDNI verdrag gesloten. Het ministerie en het SAB zitten en zaten met grote gaten in hun begrotingen want het systeem is stukken duurder dan het oude en ze hebben maar een paar honderd contracten afgesloten . Dat was niet de bedoeling. Het zouden er in hun berekening zeker 3 duizend moeten worden om enigszins rendabel te kunnen werken.

Het vervolg van de soap : En hij is NIET leuk, hij is NIET humoristisch en romantisch al helemaal NIET .
Het jaar 2015 ging voorbij zonder oplossing. We hebben van alles geprobeerd samen met de VIBIA naar Straatsburg om een klacht neer te leggen bij de hoeder van het verdrag de CCR maar die verklaarde zich zelf niet bevoegd . De organisatie van het CDNI verdrag zegt ook dat ze geen rechtsmiddelen hebben om naleving af te dwingen dus een wet zonder sancties, wat moet je er mee??
In 2016, deze zomer kwam er beweging in de zaak de kamer bleef aandringen op een oplossing en de Minister wil natuurlijk ook wel van die hoge kosten af, lijkt mij toch. Het ministerie belde naar onze voorzitter of wij wilden deelnemen aan het overleg ? Wij hebben daar wel even over na gedacht want er was een onderzoeksbureau geweest die de zaak had onderzocht en die zei dat het huidige systeem best levensvatbaar is. Dus wij zeiden “ Op die basis gaan we het gesprek niet in” . Alles moet bespreekbaar zijn en in ieder geval het CDNI verdrag want daar had het onderzoeksbureau niet naar gekeken dat stond niet in de opdracht. Dus bij het ministerie kenbaar gemaakt dat wat ons betreft alles bespreekbaar moest zijn . Dat werd geaccepteerd en we hebben eerst een overleg gehad zonder de andere organisaties want we wilden daar wel duidelijkheid over . Zij waren immers akkoord gegaan met een betaal regeling en dan was onze positie wel erg zwak. Maar ja , ze wilden er toch gezamenlijk uit komen en dat is ook noodzakelijk omdat je draagvlak nodig hebt voor welke regeling dan ook want binnen dit systeem is er geen dwang mogelijk dus moet er draagvlak zijn voor een oplossing.
Na het overleg met alle partijen wat niet heel slecht verliep en waar iedereen redelijk zijn of beter haar woordje mocht doen , kreeg onze voorzitter het verzoek van een nieuws site (Afval online) om even verslag te doen van het overleg, omdat men wist dat de ASV weer was aangeschoven. Onze voorzitter Sunniva Fluitsma gaf dus een intervieuwtje weg en daar was het ministerie zo vreselijk kwaad over niet mooi meer. Maar mensen als wij jullie niet meer mogen vertellen waar wij mee bezig zijn dan zullen jullie heel snel het vertrouwen verliezen in wat er in Den Haag bekokstoofd wordt . JA TOCH ?!
Dus hebben wij gezegd we laten ons de mond niet snoeren. We zijn best bereid de normale procedure te volgen dat je niet publiek maakt wat de andere partijen precies hebben gezegd maar je moet toch kunnen vertellen wat je daar gedaan hebt ? Ze doen heel lelijk dus stel je er maar niet te veel van voor maar wij gaan toch proberen er een eerlijke regeling , conform het verdrag uit te slepen. Dat is ten slotte de taak die jullie ons hebben gegeven en we laten onze voorzitter niet beledigen.
Ik was er bij in 2013 en in 2014 en ik zal er nu ook weer bij zijn.

Wens ons STERKTE!!! Ger Veuger. Denktank lid van de ASV.

DE HUISVUILSOAP II

Na het verschijnen van dit stuk eiste het ministerie op voorhand een bevestiging vanuit de ASV dat er HELEMAAL NIETS via de ASV met de pers gedeeld mocht worden over dit overleg. Daarop is dit persbericht verschenen:

Persbericht : ASV weigert zich te conformeren aan voorwaarden huisvuiloverleg

De ASV denktank en het bestuur heeft besloten dat de voorwaarden die het Ministerie IenM met terugwerkende kracht stelt aan het deelnemen aan het huisvuiloverleg een verdere samenwerking onmogelijk maakt.

Woensdag 10 november ontving de ASV het bericht van het Afdelingshoofd Binnenvaart en Vaarwegen, Maritieme Zaken, DG Bereikbaarheid, Ministerie van Infrastructuur en Milieu dat van de ASV verwacht werd uiterlijk vrijdag 12 november toe te zeggen dat de ASV zich zou conformeren aan de voorwaarden die zij stelde om aan het huisvuiloverleg deel te mogen nemen. Die voorwaarden waren niet vooraf gesteld maar bleken te betekenen dat de ASV niets zal mededelen over het huisvuiloverleg aan de pers op straffe van uitsluiting van dit overleg.

Al eerder per telefoon en later per mail (gericht aan de andere gesprekspartners, niet aan de vertegenwoordigers van de ASV) werd de voorzitter van de ASV erop aangesproken, in onderhavig overleg niet conform eerder gemaakte afspraken over vertrouwelijkheid te hebben gehandeld. Dit alles naar aanleiding van een interview dat door haar is afgegeven aan een vakorganisatie, die zich met het onderwerp afvalbehandeling bezighoudt (Afval online).

Die afspraken hielden in, dat niet in detail naar buiten toe zou worden gesproken over cijfers en/of partijen, die bepaalde voorstellen zouden doen om uit de huidige impasse te komen.
Dat die impasse er is en dat alle deelnemende partijen, het ministerie niet in het minst, daar gaarne met een werkbare oplossing uit zouden geraken, daar is iedereen het over eens.
Om daar opnieuw een positieve bijdrage aan proberen te leveren is de ASV op uitdrukkelijk verzoek van het ministerie weer tot dit overleg toegetreden, met als 2 uitgangspunten:
1) De basisgedachten, vastgelegd in het CDNI-akkoord,
2) Voldoende draagvlak onder de schippers, om op een hedendaagse en milieuvriendelijke manier huishoudelijk afval in te kunnen leveren.

Om dat draagvlak te kunnen verkrijgen is laagdrempelige informatie naar de schippers toe onontbeerlijk, of die nu (ASV)georganiseerd zijn of niet. Ook alle andere partijen in het circuit van afvalbehandeling, bijvoorbeeld gemeenten, Rijks-, gemeentelijke of particuliere havens, en afvalinzamelingbedrijven behoren die informatie te krijgen, omdat zij geen van allen misbaar zijn om tot een goed resultaat te komen.

De media zijn daarvoor onmisbaar om niet de schijn van achterkamertjespolitiek op te roepen en daarmee het draagvlak op het spel te zetten, zoals het verleden bewezen heeft.
In ons contact met die media heeft de ASV duidelijk de afspraken over vertrouwelijkheid, zoals hierboven beschreven, als leidraad gehouden en wij vinden het dan ook unfair, onze voorzitter, als deelnemer aan de recente gesprekken, daarmee in een kwaad daglicht te stellen en daarmee verdere deelname aan dit overleg door de ASV ter discussie te stellen.

In een telefoongesprek met de senior beleidsmedewerker (ministerie IenM) is gesproken over het eventueel gezamenlijk uitgeven van een persverklaring. Uitsluiting van de (bepaalde vertegenwoordigers namens de) ASV is niet aan de orde geweest. Bovendien heeft onze voorzitter deze medewerker er op gewezen dat niet zij met de Scheepvaartkrant, maar Afval-online met haar contact heeft gezocht.
Daarbij is o.i. conform de afspraken te werk gegaan: geen cijfers genoemd, niet aangegeven welke inhoudelijke voorstellen door andere partijen naar voren zijn gebracht etc. Het feit dat (niet alleen) de ASV al tijden zegt (zie ook het REBEL rapport) dat de havens hun deel van de verplichtingen niet nakomen mag niet bepaald nieuw genoemd worden, dat op de vraag van afval-online hoe het ministerie daar dan op gereageerd heeft gezegd wordt dat men dit serieus neemt en gaat onderzoeken of deze beweringen kloppen is toch nauwelijks wereldschokkend.

Zoals al aangegeven is: niet de ASV is naar de pers gestapt, maar afval-online zocht contact omdat men wilde weten waarom de ASV weer mee wilde praten en hoe dat proces verliep. Het lijkt ons een legitieme vraag waar een organisatie die bekend staat om haar transparantie toch in ieder geval enig inzicht aan dient te verschaffen.

Los hiervan verschilt de ASV inhoudelijk van mening met het ministerie over wat “vertrouwelijk” nu betekent. Onze voorzitter heeft onze eigen standpunten binnen het overleg naar voren gebracht zoals wij volgens ons ook behoren te doen. Een complete radiostilte is nooit afgesproken.
Dat betekent o.i. dat met terugwerkende kracht het ministerie de regels eenzijdig oplegt voor dit overleg waarbij de meesprekende organisaties monddood gemaakt worden.

De ASV heeft uitgesproken dat zij  vooralsnog bereid blijft om, met inachtneming van de 2 eerder genoemde uitgangspunten dit overleg voort te zetten om tot een gedragen en werkbare oplossing te komen, maar mocht het ministerie vasthouden aan haar hierboven aangehaalde uitspraak dan is er ons inziens geen basis meer om verder deze weg te bewandelen.

Bovendien heeft de ASV  het Ministerie geschreven dat als men verder geen prijs meer zou stellen op deelname van de ASV, dat de ASV dat graag zou horen, omkleed met redenen.

Echter, op bovenstaande vraag is geen reactie gekomen vanuit het Ministerie.
Wel kwam er een reactie na het ingezonden stuk betreffende deze kwestie van de heer Veuger, denktanklid van de ASV; de betreffende mail vanuit het ministerie met de eis tot radiostilte. 
Dus nu zijn we inmiddels in de situatie beland dat de ASV moet beloven niets meer te delen hieromtrent met de pers, en dus met de schipper, op straffe van uitsluiting van het overleg. Wiens belang was dat overleg nu eigenlijk, vraagt de ASV zich af? Wordt het niet eens tijd om samen echt naar een oplossing te zoeken?

Bestuur en denktank van de Algemeene Schippersvereeniging A.S.V.

Conclusie: de ASV is niet langer gesprekspartner op het huisvuiloverleg